ती आणि पाउस

ती होती तेव्हा
पाउस असायच्या..
तीच्या दोन ओठांवरओलसर हसायचा…

तिच्या आधी पाउस
भर दुपार कट्ट्यावर..
कपाळी रुमाल पट्ट्यावर..
चिखलभर खेळायचा
दोस्तांमागे पळायचा

तिच्या सोबत पाउस
लख-लखणा-या लाख वीजा..
इवले अंतर अन नंतर
अंतरातुनी भय वजा…

ती नसताना पाउस
पानांवर साचतो..
जुनी कविता वाचतो..
समोर खिडकी काचेवरुन
थेंब थेंब ओघळतो..

ती नाही तर ….
नुसतंच पाणी..
लोकलच्या दारावर
ऑफ़िसच्या काचांवर
ओघळत रहातं..
वाहत जातं…
.
.
कुठुन येत..?
.
.
कुठे जातं?
…..